Mei Mo

Oid, valebt und greislich,
Granddig, finsta wia a Reiba,
Hod de Augn von am Uhu
Wo ned ausgschloffa hod.
Schlucka tuat dea wia a Loch,
kommst mim Bier hoin nimma nach.

Oid, valebt und greislich,
Granddig, finsta wia a Reiba,
Hod de Augn von am Uhu
Wo ned ausgschloffa hod.
Schlucka tuat dea wia a Loch,
kommst mim Bier hoin nimma nach.

Maniern vo am Biffi,
er woaß gar ned wos si ghört.
Streggt an Buckl und sein Aasch her,
wos eam a ned weida stört.
Un an Scharm hod der glei null
Hoid si a no fier rächt kuul.

Bringt sei Mei ned auf zum Griassn,
waggelt grad amoi mid seim Koobf.
Nur zum Saffa un zum Plärrn
Reißt der sein Schnawe auf.
Reerd ois wolltns eam ans Leem,
Du moanst der hod den Deifi gsehn.

Ia zerreisst eich s`Mei, weil i den mog.
Ia sogts: der is a Plog!
Schiass den Oidn aufn Mond,
weil si des nimma mid dem lohnt.
I mog nix mehr vo eich hörn.
Er is mei Mo, i hob eam gern